Biophilic design to koncepcja wzornictwa, która wywodzi się z teorii biophilii, sformułowanej przez amerykańskiego biologa Edwarda O. Wilsona w 1984 roku. Teoria biophilii mówi o wewnętrznej więzi człowieka z naturą oraz o wpływie tej więzi na dobrostan psychiczny i fizyczny.
Chociaż pojęcie biophilic design jako formalnego trendu nie pojawiło się natychmiast po opublikowaniu teorii biophilii, zasadnicze założenia tego podejścia do projektowania były stopniowo wdrażane i rozwijane w ciągu kolejnych lat. W ostatnich dekadach XX i pierwszych latach XXI wieku zyskało na popularności, zwłaszcza w sektorze architektury i projektowania wnętrz.
Biophilic design skupia się na tworzeniu przestrzeni, które włączają elementy natury lub nawiązują do niej w celu poprawy samopoczucia, zdrowia i wydajności użytkowników. W biophilic design stosuje się różne strategie, takie jak:
- Bezpośrednia integracja elementów naturalnych, takich jak rośliny, woda czy naturalne światło słoneczne.
- Wzory i kształty inspirowane naturą, na przykład w meblach, tekstyliach czy sztuce.
- Stosowanie materiałów naturalnych, takich jak drewno, kamień, czy naturalne włókna.
- Tworzenie przestrzeni, które umożliwiają kontakt z naturą, na przykład poprzez okna, tarasy czy ogrody.
- Stosowanie kolorów inspirowanych naturą, takich jak zielenie, błękity czy brązy.
- Mchy i stabilizowane rośliny to doskonały materiał do stworzenia środowiska Biophilic, niesamowita możliwości dla projektantów i architektów.
Celem biophilic design jest zaspokojenie potrzeby człowieka do kontaktu z naturą, zwłaszcza w środowiskach miejskich, gdzie taki kontakt jest ograniczony. Badania dowodzą, że biophilic design przyczynia się do poprawy samopoczucia, zdrowia, koncentracji i wydajności, a także redukcji stresu i negatywnych emocji. W związku z tym, w ostatnich latach coraz więcej firm, instytucji oraz projektantów wnętrz stosuje te zasady w swoich realizacjach.
